2019-07-29

Susanne en Caroline zijn afgelopen zaterdag thuisgekomen met drie van onze juwelen die nu zachtjes aan hun nieuwe leven beginnen
Sommige mensen denken dat naar het hek gaan gewoon leuk is, maar er is zoveel emotie en zoveel angst die gepaard gaat met de "aankoop".. Lees hier Susanne's reisverslag over de dagen in Roemenië

Susanne schrijft:
Zoveel gedachten wapperen na het bezoek van vrijdag aan ons hek in Butimanu. Zoveel levens, veel met verhalen die de ergste gruwel zouden hebbenTer vergelijking vervaag ik.

Sommigen zien er een beetje voorzichtig, onzeker en bang uit wat onze handen zouden moeten doen. Een ander neemt moed en sluipt achter ons aan, snuift zachtjes op zijn tenen en bereid om te vluchten. Anderen werpen zich naar voren, proberen vast te houden en weigeren ons los te laten. De anderen wegduwen, in onze armen kruipen en proberen vast te houden. Sommigen vluchten hun griezels in, durven ons helemaal niet te ontmoeten. Op veilige afstand blijven en onze bewegingen observeren.

Het doet pijn om vanaf daar te gaan. Een leegte verspreidt zich in het lichaam. Ik voel me machteloos. Niets dat ik doe voelt genoeg. Ze zijn veilig, gered van de straat en van de gemeentelijke sterfbedden, ze ontvangen voedsel en water, hebben bescherming tegen weer en wind en voorkomen slaan en schoppen.

Maar ze hebben niemand die van hen houdt, die ze over hun rug streelt als ze 's nachts wakker worden, die teder het vuil wegplakken dat in hun vacht zit,' s avonds met hen op de bank lepelen en hun vacht na regen drogen. Ze hebben geen eigen bed om op te rusten, geen eigen harnas dat elke dag wordt opgezet voor wandelingen, geen eigen speelgoed voor hen geselecteerd. Niemand die de tijd en liefde wijdt die ze nodig hebben om te bloeien. En ze zijn het allemaal waard. Geliefd zijn omwille van zichzelf.

Vandaag knuffel ik mijn eigen staartkinderen extra veel. Dankbaar dat ze tot de uitverkorenen behoren die een eigen huis hebben. En ik weet dat ik nooit zal stoppen met meedoen, zodat meer mensen naar huis kunnen komen. Herinnert mezelf eraan dat elke inspanning een verschil maakt. Het is alsof je een lepel uit de zee haalt, maar voor elk individu dat een huis krijgt, is het het allemaal waard - een leven

0